Ο Λάζος Μαντικός γράφει για την αναγκαιότητα μείωσης του ΦΠΑ στα νησιά. Η περίπτωση της Ρόδου.
Σε μια εποχή που η ακρίβεια πιέζει νοικοκυριά και επιχειρήσεις, το αίτημα για επανεξέταση του ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου δεν είναι πολυτέλεια — είναι ζήτημα κοινωνικής ισότητας και λογικής. Και η Ρόδος είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Μπορεί το νησί να φημίζεται για τον τουρισμό του, όμως αυτή η εικόνα δεν αποτυπώνει την πλήρη πραγματικότητα. Πίσω από τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα all inclusive πακέτα, υπάρχει ένας τόπος με μόνιμο πληθυσμό, με ανθρώπους που ζουν όλο τον χρόνο με κόστος μεταφορών, έλλειψη υποδομών και απομόνωση.
Από το 2018 και μετά, στο όνομα της “δημοσιονομικής εξυγίανσης”, το ελληνικό κράτος κατήργησε τους μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά που θεωρήθηκαν “τουριστικά ανεπτυγμένα” — ανάμεσά τους και η Ρόδος. Το επιχείρημα; Ότι “δεν έχουν ανάγκη”.
Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη:
Από την άλλη, ορισμένα μικρότερα νησιά διατήρησαν τον μειωμένο ΦΠΑ λόγω του προσφυγικού. Σεβαστό. Όμως αυτό δημιούργησε μια παράδοξη και άδικη κατάσταση: η Ρόδος, με σχεδόν 100.000 κατοίκους, με νοσοκομεία που καλύπτουν τη μισή Δωδεκάνησο, και με τεράστιο βάρος σε υποδομές, να “τιμωρείται” επειδή φέρνει τουρισμό.
Ο μειωμένος ΦΠΑ δεν είναι προνόμιο. Είναι μέσο εξισορρόπησης των νησιωτικών ανισοτήτων. Και όταν αφαιρείται, οι κάτοικοι πληρώνουν — όχι οι τουρίστες.
Η Ρόδος, όπως και άλλα νησιά του Νοτίου Αιγαίου, χρειάζονται ξανά μια δίκαιη φορολογική μεταχείριση. Η μείωση του ΦΠΑ δεν είναι μόνο οικονομικό μέτρο. Είναι πολιτική δήλωση ότι η νησιωτικότητα αναγνωρίζεται έμπρακτα — όχι μόνο στα λόγια και στις εξαγγελίες.
Το κράτος έχει την ευθύνη να αποκαταστήσει μια αδικία που διαρκεί ήδη αρκετά χρόνια. Και η Ρόδος αξίζει, αν μη τι άλλο, να πάψει να πληρώνει το τίμημα της “τουριστικής της επιτυχίας”.
Αθηνών - Σουνίου: Πυροβολισμοί έξω από beach bar με τραυματίες
Εθνική πόλο γυναικών: Επέστρεψαν στην Ελλάδα τα “χρυσά κορίτσια” (βίντεο)