Ακόμη και τα... άστρα θέλουν Μέσι!
Του Στέφανου Αβραμίδη.
Και να που φτάσαμε ένα βήμα από το μεγάλο τελικό, ένα βήμα από την επόμενη Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, είτε η Γαλλία θα διατηρήσει τον τίτλο της είτε η Αργεντινή θα πανηγυρίσει και πάλι μετά από, πώς πέρασαν αλήθεια, τριανταέξι χρόνια και το έπος του Ντιέγκο! Σταθήκαμε τυχεροί και ζήσαμε μέχρι εδώ αν όχι το καλύτερο σίγουρα ένα από τα καλύτερα Μουντιάλ της ιστορίας, προφανώς και έπαιξε ρόλο η περίοδος κατά την οποία διεξήχθη, οι ποδοσφαιριστές κατέθεσαν πολύ περισσότερη φρεσκάδα σε σχέση με ό,τι είχαμε, τα καλοκαίρια, συνηθίσει, οι προπονητές εκπόνησαν, ακριβώς γι' αυτό το λόγο, πολύ πιο τολμηρά πλάνα, κάπως έτσι το τουρνουά...εξερράγη!
Εξερράγη και... έφερε μέχρι το τέλος του δρόμου την κατά τεκμήριο πιο ποιοτική, σε σχέση το πλήθος των επιλογών, ομάδα στον κόσμο εδώ και μια πενταετία! Εξερράγη και έφερε απέναντί της την ομάδα του καλύτερου όλων των εποχών, του απόλυτου πρωταγωνιστή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο κοντά είκοσι χρόνια, στην τελευταία, κατά δήλωσή του ίδιου, παράσταση του σε αυτό το επίπεδο! Αν θέλετε να κάνουμε την κουβέντα για το πώς ακριβώς οι δύο τους..."κουμπώνουν" ποδοσφαιρικά ευχαρίστως αλλά επιτρέψτε μου, δε νομίζω πως αυτό ακριβώς είναι, ή θα έπρεπε, εδώ που φτάσαμε το μείζον ζήτημα! Κάθε άλλο θα μπορούσα να πω!
Το θέμα, ακριβώς επειδή το ποδόσφαιρο, το Μουντιάλ το ίδιο, το αγαπάμε πρώτα και πάνω απ' όλα για τις υπέροχες ιστορίες που γεννά είναι το αν ο υπέροχος Λίο θα καταφέρει στο τελευταίο παιχνίδι του σε αυτό το επίπεδο να σηκώσει το τρόπαιο που τόσο, είναι άλλωστε και το μόνο, του λείπει! Όχι για να δώσει απαντήσεις, μακριά από εμένα τέτοιου είδους σκεπτικό, δε χρωστάει τίποτε απολύτως σε κανέναν μας, εμείς του χρωστάμε! Απλά επιτρέψτε μου, δυσκολεύομαι να διανοηθώ πως υπάρχει εκεί έξω, όπου Γης, πραγματικός, ακραιφνής ποδοσφαιρόφιλος που να μην εύχεται αίσιο τέλος, "έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα", στο παραμύθι που αφηγείται ζώντας το ταυτόχρονα σε αυτό το Μουντιάλ ο Λίο Μέσι!
Ένας ποδοσφαιριστής που κάθε άλλο παρά στην ακμή του, στα 35 του χρόνια, δεν έχει πάρει ακριβώς την Αργεντινή από το χέρι αλλά σίγουρα την έχει εμπνεύσει έως και...παρασύρει τόσο εντός όσο και, κυρίως ίσως, εκτός αγωνιστικού χώρου! Ένας ποδοσφαιριστής το "δράμα" του οποίου, περίπου ως τέτοιο αντιμετωπίζεται στην πατρίδα του το ότι δεν έχει καταφέρει να...κατακτήσει με την "αλμπισελέστε" την κορυφή του κόσμου, σα να πείσμωσε έναν ολόκληρο λαό, είχαμε συνηθίσει το Μέσι να κάνει το παν για να χαρίσει το Κύπελλο στην Αργεντινή, την Κυριακή, έτσι ή αλλιώς, θα κλείσει μια διοργάνωση στην οποία η Αργεντινή έκανε, θα κάνει σίγουρα και στον τελικό, το παν για να χαρίσει το Κύπελλο στον Μέσι!
Κάπως έτσι, με αυτήν ακριβώς τη νοοτροπία και την αποφασιστικότητα, ένα σύνολο που μπήκε στην αρένα και έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια του από το πρώτο κιόλας παιχνίδι, την αλήστου μνήμης ήττα με ανατροπή από τη Σαουδική Αραβία, όχι μόνο άντεξε αλλά...άνθισε! Δοκιμάστηκε, δυνάμωσε, πίστεψε, έπεισε κερδίζοντας όχι μόνο το ένα ματς μετά το άλλο, κερδίζοντας, γεννώντας παράλληλα, τον έναν πρωταγωνιστή, συμπρωταγωνιστή καλύτερα, μετά τον άλλον, Άλβαρες, Μαρτίνες, Ντε Πολ, Έντσο Φερνάντες πανάξιοι, ίσως και απροσδόκητοι συμπαραστάτες του Μέσι σε όλη την πορεία! Σε όλη την πορεία ενός γκρουπ που ίσως δεν είχε την ποιότητα του 2014 αλλά σίγουρα είχε την καρδιά, τη θέληση και τη...δέσμευση που χρειάστηκε, είχε και τον ηγέτη του πιο έτοιμο από ποτέ σε σχέση με τα εξωαγωνιστικά χαρακτηριστικά που...απαιτήθηκαν! Μοιάζει, σε αυτό το τελευταίο κομμάτι, να έχει και την τύχη με το μέρος του, η εθνική Γαλλίας ασθενεί και προβληματίζεται, δε θα πω ότι το σύμπαν συνωμοτεί αλλά δε θα πω και ότι δεν το σκέφτηκα!
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEO
