Ας φτάσουν Μέσι και Κριστιάνο τελικό... κι ας μην το δούμε ούτε στην τηλεόραση!

×

Του Στέφανου Αβραμίδη.

Πολύ πριν από το τελευταίο σφύριγμα στην αναμέτρηση της Πορτογαλίας με την Ελβετία με την οποία έκλεισε η φάση των "16", από τη στιγμή που η ομάδα του Φερνάντο Σάντος άνοιξε την ψαλίδα σε σημείο που το υπόλοιπο του παιχνιδιού κατέστη απλά μια τυπική διαδικασία, η κουβέντα, έστω και ως υπόθεση εργασίας, στην αίθουσα σύνταξης, ενώ έτρεχε η προετοιμασία για μια ακόμη "Ώρα Μουντιάλ", άνοιξε...μετά βαΐων και κλάδων! "Λέτε να το δούμε κι αυτό!", "Θα πέσει το internet!", "Πιθανότατα θα πρόκειται για το πιο σημαντικό παιχνίδι στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου!", "Φινάλε που ούτε ο πιο ευρηματικός σεναριογράφος δε θα μπορούσε να σκεφτεί!"

Ας φτάσουν Μέσι και Κριστιάνο τελικό κι ας μην το δούμε ούτε στην τηλεόραση

Αυτές δεν ήταν παρά μόνο λίγες από τις αναρίθμητες γεμάτες δέος, προσμονή, αδημονία και τρελή επιθυμία φράσεις που...κυκλοφόρησαν μόλις αντιληφθήκαμε ή, καλύτερα, συνειδητοποιήσαμε πού ακριβώς βρισκόμασταν! Μόλις τέσσερα παιχνίδια, δύο για την Αργεντινή και άλλα δύο για την Πορτογαλία, μακριά από το..."Παιχνίδι όλων των παιχνιδιών", τη "Μητέρα όλων των μαχών", έναν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου που, στην τελευταία, εκτός συγκλονιστικότατου απροόπτου, παράσταση και για τους δύο σε αυτή την...υπέρλαμπρη σκηνή, θα έφερνε αντιμέτωπους Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο! Στο μεγαλύτερο βράδυ της καριέρας τους, γιατί όχι και το...ύστατο, τι άλλο θα μπορούσαν αλήθεια μετά από κάτι τέτοιο να περιμένουν, μαζί τους κι εμείς που τους απολαμβάνουμε κοντά μια εικοσαετία!

Έχοντας ευλογήσει τις ποδοσφαιρικές μας ζωές χρόνια τώρα, ακόμη και το ότι είμαστε σε θέση ή αισθανόμαστε σχεδόν την υποχρέωση να "τρώμε τα μουστάκια μας" για το ποιος είναι ο καλύτερος, ο GOAT ή οτιδήποτε άλλο, προνόμιο συνιστά, είμαι σχεδόν βέβαιος πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο κλείσιμο της παράλληλης, αντικρουόμενης αλλά κοινής, εν τέλει, πορείας τους θα το...αγοράζαν αμφότεροι χωρίς δεύτερη σκέψη! Θα ήταν, θα είναι όσο το ενδεχόμενο παραμένει πιθανό, ο μακράν πιο ταιριαστός επίλογος για μια ολόκληρη γενιά ποδοσφαιρόφιλων, το απόγειο μιας κόντρας στο χορτάρι που ποτέ δεν ξέφυγε από αυτό, μιας κόντρας...ενδεδυμένης με αλληλοεκτίμηση και αλληλοσεβασμό κι ας ήθελαν πολλοί να βλέπουν ή και να δημιουργούν έριδες μεταξύ τους επί προσωπικού! Έχοντας απολαύσει διά ζώσης τη γεμάτη, εκατέρωθεν, αβροφροσύνη συνέντευξη που, καθισμένοι δίπλα δίπλα, είχαν δώσει στην κλήρωση των ομίλων του UEFA CHAMPIONS LEAGUE το 2019 επιτρέψτε μου με κανέναν απολύτως τρόπο να μην πείθομαι...περί του αντιθέτου!

Ξέρω πως οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος τους, δεν είναι με το μέρος μας, θα πρέπει από τη μία πλευρά του "bracket" η "αλμπισελέστε" να αφήσει πίσω της πρώτα την Ολλανδία και στη συνέχεια Βραζιλία, το πιθανότερο, ή Κροατία, αφού ξεφορτωθούν από την άλλη, αν και εφόσον, το Μαρόκο, οι Λουζιτανοί θα πρέπει να τα βγάλουν πέρα με Γαλλία ή Αγγλία! Το λες και...συναστρία ό,τι απαιτείται, σκεφτείτε όμως έστω και για λίγο, κάντε το εικόνα, να συμβεί! Σε μια τέτοια περίπτωση ακόμη κι ο μεγαλύτερος hater του ενός ή του άλλου, είμαι σίγουρος, για τον Κριστιάνο προφανώς χτυπάει η καμπάνα, θα ήθελε όσο τίποτε άλλο να τους έβλεπε να πατούν πρώτοι το χορτάρι του "Λουσάιλ Αϊκόνικ Στέντιουμ", με τους συμπαίκτες τους να τους ακολουθούν, το απόγευμα της 18ης Δεκεμβρίου! Και μετά...ας κλείναμε την τηλεόραση, τι σημασία θα είχε στ' αλήθεια! Θα την ανοίγαμε μετά και από την απονομή, δε θα ρωτούσαμε καν ποιος το σήκωσε, για να τους συναντήσουμε σε κάτι σαν πικνίκ στο κέντρο του γηπέδου, να πίνουν μάτε, πορτογαλικό κρασί ή και τα δύο και να τα λένε σαν παλιοί καλοί φίλοι περιτριγυρισμένοι από τις οικογένειές τους, τους δικούς τους ανθρώπους...και όλους εμάς!