Ο κάθε δυτικός Στέρλινγκ
Του Αλέξη Σπυρόπουλου.
Ο Ραχίμ Στέρλινγκ είναι ο ποδοσφαιριστής της Εθνικής Αγγλίας που αναγκάστηκε να επιστρέψει από τη Ντόχα στο Λονδίνο. Ενοπλοι εισέβαλαν στο σπίτι της οικογένειάς του. Ο τόπος στο Κατάρ δεν τον χωρούσε. Οταν ένιωσε πως η σύντροφός του και τα παιδιά τους είναι εντάξει, επέστρεψε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Σε ένα ακριβώς αντίστροφο σχήμα, δηλαδή εάν ο Στέρλινγκ ήταν ποδοσφαιριστής της Εθνικής Κατάρ και το Παγκόσμιο Κύπελλο γινόταν στην Αγγλία, τέτοιο περιστατικό (να φύγει ποδοσφαιριστής από το camp της ομάδας για τον συγκεκριμένο, ή για παρεμφερή, λόγο) δεν θα καταγραφόταν ποτέ. Ο,τι είναι ψωμοτύρι στην καθημερινότητα του δυτικού κόσμου, του πολιτισμένου κόσμου, εδώ στον απολίτιστο κόσμο είναι επιστημονική φαντασία. Εδώ δεν υπάρχουν ληστείες, διαρρήξεις, επιθέσεις έξω στον δρόμο, ένοπλες ή...άοπλες. Εδώ, για την οικογένεια του κάθε δυτικού Στέρλινγκ η αίσθηση ασφάλειας είναι ασύγκριτη. Μια ωφέλιμη τροφή για τη σκέψη.
Σε άλλα νέα, ακόμη και ο καιρός είναι σαν να ετοιμάζεται για την "τελική ευθεία" της διοργάνωσης. Βγάζει το πιο φιλικό πρόσωπό του, για τη μεγιστοποίηση αποδόσεων των ομάδων που συνεχίζουν. Είδα χθες και προχθές αυτό που δεν υπολόγιζα πως θα δω, δυο βήματα από την έρημο. Ψιχάλα! Η θερμοκρασία, γιατί ακόμη και γι' αυτό...την είχαν πέσει οι δυτικοί στους Αραβες, θα είναι τέλεια στο διήμερο των προημιτελικών, 23-26 βαθμούς την ημέρα, 18-20 τη νύχτα. Ημουν το 1994 στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήμουν το 2014 στη Βραζιλία, σας βεβαιώ πως εκεί ήταν οι συνθήκες για τους παίκτες εξωφρενικές, με την ανελέητη υγρασία, στην Αμερική και με τα early kick-off ώστε να πέφτουν οι αγώνες στο ευρωπαϊκό τηλεοπτικό prime-time, όχι εδώ.
Σήμερα, η ημέρα εκτιμώ πως θα μας δώσει αυτό στο οποίο ευθύς εξαρχής προσβλέπαμε. Το ζευγάρωμα Βραζιλίας-Αργεντινής, στον ημιτελικό. Ενάμισι χρόνο μετά τον θρίαμβο της Αργεντινής επί της Βραζιλίας μες στο Μαρακανά, τότε τελικός Κόπα Αμέρικα. Η Βραζιλία είναι μια μηχανή που, εάν είσαι ο αντίπαλος, σε πολτοποιεί. Η Κροατία, θυμίζουμε φιναλίστ του αμέσως προηγούμενου Παγκόσμιου Κυπέλλου, ένα σπουδαίο έθνος των τελευταίων 25 ετών στο Παγκόσμιο Κύπελλο, κατάφερε να προλάβει τη φθορά προτού η φθορά τους προλάβει. Αξιέπαινο. Και γι' αυτό ακριβώς, είναι εδώ. Στους "8". Κάτι που δεν ισχύει, ας πούμε για το Βέλγιο. Χάρηκα που ξεπέρασαν, στα πέναλτι, την Ιαπωνία. Ο απαράμιλλος αρχηγός τους, ο Λούκα Μόντριτς, άξιζε ένα γκραν φινάλε σε προημιτελικό με τη Βραζιλία. Οχι ένα άδοξο φινάλε, σε ματς του γύρου των "16" με την Ιαπωνία.
Η Ολλανδία αφήνει τη μπάλα στον αντίπαλο για να τον χτυπήσει στην κόντρα με τους κορυφαίου επιπέδου ακραίους της, να βάλει το πρώτο γκολ του παιγνιδιού και να φέρει την παρτίδα στα μέτρα της. Τέσσερα παιγνίδια στη διοργάνωση έως τώρα, και στα τέσσερα πράγματι η Ολλανδία προηγήθηκε. Το αναπάντητο what-if, είναι το plan b εάν προηγηθεί ο αντίπαλος. Η Αργεντινή με αυτό το τρίο των χαφ, εξασφαλίζει καλή ισορροπία στο αμυντικό transition. Θα έχει την υπομονή και την καρτερία να περιμένει ως το 90', ή ως το 120', για να βρει τη μία φάση, το ένα γκολ, δίχως να ρισκάρει ασκόπως. Προκειμένου να μη δώσουν, με τα ίδια τα χέρια τους, το βούτυρο στο ψωμί των Ολλανδών...
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEO
