Κάθε αρχή και δύσκολη!
Του Σωτήρη Κωσταβάρα
Όταν το... μακρινό 2010, η Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, αποφάσιζε να αναθέσει την διοργάνωση του Μουντιάλ, σε μία πολύ μικρή και υπό ολική ανοικοδόμηση χώρα, τα ερωτηματικά σε σχέση με την εκπλήρωση του στόχου, ήταν μεγάλα. Οι καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση βασικών υποδομών, τα γιγάντωσαν, αλλά ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε την ικανότητα των κορυφαίων αρχιτεκτόνων στον πλανήτη να σχεδιάσουν, πιθανώς τελικά, τα πιο όμορφα ποδοσφαιρικά γήπεδα στην ιστορία.
Στην θέα τους μένει κανείς με ανοιχτό το στόμα και αποζημιώνεται σ' ένα βαθμό για την ανεπάρκεια του σχεδιασμού σε ότι έχει να κάνει με την προσέλευση όλων των εμπλεκομένων σ' αυτά, τη σκόνη από τις συνθήκες εργοταξίου, που επικρατούν ακόμα στη Ντόχα, τις προβληματικές συνδέσεις στο διαδίκτυο κι άλλες λεπτομέρειες, που όμως κάνουν και τη διαφορά.
Δεν θα μπορούσε ίσως να είναι και διαφορετικά τα πράγματα, όταν για πρώτη φορά στην ιστορία ένα κράτος της Μέσης Ανατολής αναλαμβάνει ένα τόσο μεγάλο βάρος. Αυτό που δεν μπορεί να τους χρεώσει όμως κανείς είναι έλλειψη διάθεσης να βοηθήσουν τον οποιονδήποτε. Εξυπηρετικότατοι όλοι!
Η τελετή έναρξης προσπάθησε να αναδείξει την παράδοση και την κουλτούρα της χώρας, κλείνοντας το... μάτι στους παλιότερους με την παρουσία του Μόργκαν Φρίμαν, αλλά "κρατώντας" και τους νεότερους, με αυτή του Jungkook των Νοτιοκορεατών BTS, που κάνουν θραύση με τη μουσική, τα νιάτα, την ομορφιά και την ενέργεια τους σε ολόκληρο τον κόσμο. Not too bad... που λέει κι ο Νόβακ Τζόκοβιτς.
Το μεγάλο ζητούμενο όμως πάντα είναι το ποδόσφαιρο και η απόλαυση του κοινού. Μία ζωή μιλούσαμε για το ξεζούμισμα των ποδοσφαιριστών φτάνοντας μέχρι το... καλοκαιρινό Παγκόσμιο Κύπελλο. Ξαφνικά, όταν μεταφέρθηκε το χειμώνα, μας πείραζε που δεν θα το βλέπαμε με... σαγιονάρες! Γκρινιάρηδες γενικώς. Για τη ζέστη και την υγρασία πάντως στη χώρα του Περσικού Κόλπου, ούτε λόγος για γκρίνια. Στα γήπεδα, τις θερμοκρασίες τις λες και... πολικές, λόγω του κλιματισμού και κάπως έτσι ήρθε και η ώρα να βάλω το μπουφάν μου γράφοντας το κείμενο. Μιλάμε για σοβαρό κρύο!
Οι πιθανότητες να δούμε καλή μπάλα ασφαλώς και μεγαλώνουν κάτω από τέτοιες συνθήκες. Αν μπορούσαμε να αποφύγουμε και το εξαντλητικό πρόγραμμα, που προηγήθηκε για να τα προλάβουμε όλα, θα ήταν ακόμα καλύτερα. Και είναι κάτι που πιθανότατα θα μας στερήσει και τον παράγοντα "έκπληξη". Ομάδες με μεγάλο βάθος στον πάγκο τους θα έχουν σοβαρό πλεονέκτημα φέρνοντας στο παιχνίδι ποιοτικά "φρέσκα" πόδια στη διάρκεια του ενενηντάλεπτου και καταφέρνοντας να καλύψουν με σχετική ευκολία απώλειες λόγω τραυματισμών, τύπου Καρίμ Μπενζεμά στη Γαλλία! Μπορείτε να βάλετε στο ίδιο γκρουπ, Βραζιλία, Αργεντινή και Αγγλία.
Αουτσάιντερ; Η πολύ θεαματική, πλην όμως αναποτελεσματική στα μεγάλα ραντεβού, Ολλανδία, που μοιάζει, σ' ένα μικρό έστω βαθμό, να είναι βγαλμένη από τη δεκαετία του '70 και το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, που απλόχερα προσέφεραν ο Γιόχαν Κρόιφ και η παρέα του. Τουλάχιστον σε ότι έχει να κάνει με τις αλλαγές θέσεων των ποδοσφαιριστών στον αγωνιστικό χώρο.
Νο2; Ενδεχομένως η Ουρουγουάη, που συνδυάζει δύναμη και τέχνη και τέτοια στοιχεία δεμένα μαζί μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Την πρεμιέρα, ελάχιστη φαντάζομαι, την περίμεναν διαφορετική. Δύο ομάδες χαμηλής ποιότητας, το Κατάρ και το Εκουαδόρ, δεν λες ότι καθήλωσαν και τους θεατές στο εκπληκτικό Al Bayt. Είναι πιθανότατα, η πρώτη φορά που το γήπεδο επισκιάζει το ίδιο το παιχνίδι. Δεν αποκλείεται μάλιστα η σκέψη να αρχίζει το τουρνουά με το πιο ενδιαφέρον ματς της πρώτης αγωνιστικής κι όχι απαραιτήτως μ' αυτό της διοργανώτριας, να αποκτήσει πλέον περισσότερους οπαδούς! Είναι κρίμα να μετριάζεται κατά πολύ η χαρά και η ανυπομονησία για την έναρξη του μεγαλύτερου αθλητικού γεγονότος του πλανήτη μαζί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEO
